زیلان تانیا: آزادی زن محور مبارزات در راه رسیدن به آزادی جامعه است
وضعیت کنونی و شرایط وخیم جامعه در تمامی ابعاد نتیجهی کارنامهی دولت و اثباتی بر بیثباتی دستگاه حکومتی ایران میباشد. بدان معنا که اگر اکنون ما شاهد اعدام، فساد، سیاست زنستیزی، خشونت، اسیدپاشی، اعتیاد و… در جامعهی ایران هستیم و خلق با آن دست و پنجه نرم میکنند، حکایت از کارنامهای فاسد در دولت ایران دارد.
زیلان تانیا ریاست مشترک جامعهی دموکراتیک و آزاد شرق کردستان KODAR در مصاحبهای به وضعیت و تغییر و تحولات در سال ۹۷-۹۶ پرداخت و از رهیافت و راه گذار در سال نو گفت. وی در آغاز فرارسیدن عید نوروز را به خلق کردستان و تمامی خلقهای ایران و خاورمیانه تبریک گفت.
تانیا در آغاز به کارنامهی ۴۰ سال اخیر حکومت استعمارگر ایران پرداخت و گفت” انتظار بیهوده از ذهنیتی که خویش بانی اصلی مسائل به وجود آمده است، اشتباه بوده و بر همین مبنا نمیتوان از رژیمی مستبد و اشغالگر انتظار کارنامهای موفقیتآمیز داشت. داشتن چنین انتظاری چونکه مورد انتخاب قرار گرفته و صرفاً برسرکار آمده باید گوش به فرمان، خلق محور و دارای رویکردی دموکراتیک باشد، ما را با خطا مواجه خواهد میسازد. این در حالیست که حکومت موجود اگر از طرف خود مردم تعیین گردیده باشد؛ باید دربردارندهی توقعات از سوی جامعه باشد. ولی تمامی ارزیابی و برداشتهای ما دال بر این است که حکومت کنونی کاملا حکومتی تزریقی و توطئهوار میباشد. همچنین پایههای ایدئولوژیک و سیاسی آن نیز بر مدل دولت ـ ملت اتکا دارد که آن هم به طبقهای الیت؛ به مانند تکجنسیتی، تکدین، تکدولت و تکملت برمیگردد. لذا از چنین رژیمی تنها میتوان انتظار قتلعام، اعدام، زندان، فساد، اسیدپاشی، خشونت، ایجاد فضای امنیتی، حکومتی نظامی و دسپوتیک و همچنین تنگ نمودن عرصههای اجتماعی ـ سیاسی برای زنان و… را داشت. رژیم کنونی با ماهیت خود در چالش نیست، بلکه این جامعهی ایران، ملل و تمامی نیروهای آزادیخواه هستند که با این نظام در چالشاند. رژیم موجود از سیاست، دیپلماسی و سیستم تدافعی کشور عاجز است. زیرا سنگبناهای این رژیم به خصوص در یک سال و نیم گذشته دچار ریزش شدهاند. جهت گذار از مسائل حاد و رهیافتی حقیقی بایستی سیستم جامعهای آزاد را در راستای ایرانی دموکراتیک جایگزین کرد. در غیر این صورت نباید میدان مبارزه را ترک گفت. همچنین نباید اجازه داد که رژیم اشغالگر با بهانهتراشی جهت برونرفت از وضعیت بحرانی کنونی سوءاستفاده کرده و مسبب این وضعیت را نه خود، بلکه جامعهی ایران قلمداد نماید. وضعیت کنونی و شرایط وخیم جامعه در تمامی ابعاد نتیجهی کارنامهی دولت و اثباتی بر بیثباتی دستگاه حکومتی ایران میباشد. بدان معنا که اگر اکنون ما شاهد اعدام، فساد، سیاست زنستیزی، خشونت، اسیدپاشی، اعتیاد و… در جامعهی ایران هستیم و خلق با آن دست و پنجه نرم میکنند، حکایت از کارنامهای فاسد در دولت ایران دارد”.
وی در خصوص تحولات ایرن و شرق کردستان در ۹۷-۹۶ افزود” ۹۷-۹۶ نقطهی عطفی جهت گسترش مبارزات برای تحقق اهداف را در خود دربر داشت. جامعهی ایران و تمامی نیروهای پویای دموکراتیک هشدارها و زنگهای خطر را به صدا درآوردند، اما گوش شنوایی نبود که این پیام را دریابد. بهتر بگوییم حکومت ایران خواهان دریافت این پیام نبود. حکومت ایران در طی این دو سال به تکرر ذهنیت و اعمال سیاست خویش ادامه داده و درصدد بود تا جهت سرکوب آتش فروزان و خشمگین اعتراضات مردمی، با سیاستهای خود درس عبرتی به جامعهی ایران بدهد. اما غافل از آنکه میبایست خود رژیم درس عبرت بگیرد نه جامعه. لذا جامعهای که از نیروی هشدار برخوردار باشد از توان سیستم آلترناتیو و نیروی پویای مبارزه نیز برخوردار است. جامعهی ایران وارد مرحلهی مبارزهای فراگیر شده است. هر لحظهی زندگی را با هزینهی مبارزه در تمامی عرصهها از خیابانها گرفته تا زندانها با اعتراضات دموکراتیک خود، کسب مینماید. البته باید خاطر نشان کرد که در سال ۹۷-۹۶ این دولت بود که در قبال نیروی جامعه عقبنشینی کرد نه جامعه”.
زیلان تانیا به ریزش و شکافهای جمهوری اسلامی ایران در سال اخیر پرداخته و خاطر نشان کرد” این نظام در طول ۴۰ سال اقتدار خویش با بهره جوی از بافت اجتماعی جامعه همواره عوام فریبی نموده است. حکومت ایران در راستای پیشبرد اهداف خویش از پتانسیل موجود سوءاستفاده کرده و با این سیاست و اعمال به اقتدار خویش تداوم بخشیده است. جوامع ایران در ابتدا به سبب اینکه انقلاب نوینی پدید آورده بودند وضعیت سیاسی و اقتصادی را درک نموده و با چنین رویکردی به مسائل نگاه و برخورد میکردند. اما اکنون که 40 سال چنین وضعیتی تداوم دارد دیگر حنای دولت ایران برای مردم ایران رنگی نداشته و مردم فریب سیاستهای اتخاذ گشتهی آنان را نخواهد خورد. دولت ایران اکنون در داخل با بیاعتمادی فراوانی از جانب مردم روبهرو گشته و دیگر توان به دست آوردن رأی اعتماد مردم را نخواهند داشت. دولت ایران از طریق سیاستهای نرم خود به مانند عوام فریبی اذهان عمومی با توجه به بافت اجتماعی –مذهبی و گاه نیز با رویکردی متفاوت مانند خشونت و سرکوب به بهانهی اغتشاش و تهدید امنیت ملی خواستار خاموش نمودن اعتراضات مردمی بوده. دولت ایران با وخیم نمودن وضعیت معیشیتی مردم از طریق سیاستهای بیواقتدار و کارنامهی بحرانی اقتصادی در طول ۴۰ سال اخیر باعث ایجاد جامعهای از ارتش بیکاران شده است. دیگر مردم ایران تاب تحمل چنین وضعیتی را نداشته و این رویکرد و عکسالعمل مردم باعث ایجاد شکاف میان دستگاههای دولت با مردم شده است. با گذر زمان نیز این شکاف عمیقتر گشته و در نهایت منجر به فروپاشی خواهد شد”.
ریاست مشترک کودار به شکستهای جمهوری اسلامی ایران در سال اخیر در سیاستهای داخلی و خارجی اشاره کرد و گفت” بیثباتی و اختلافات ساختار سیاسی داخلی دولت ایران میان جناح اصلاح طلبان و اصول گرایان، نبود ثبات و استقرار در سیاست بین المللی و همچنین تمامی تابوهای مقدس و تار و پود نظام که غیر قابل بحث بودند؛ متزلزل گشتند. میتوان گفت که ریزشها از این نقاط شروع شده و به تمامی عرصهها و سلولهای نظام نیز شیوع پیدا کردند. اعتراضات خیابانی (صنفی-کارگری، دانشجوی، زنان و معلمان و…)، فسادهای مالی و اختلاسهای میلیاردی در میان دستگاه دولت نشان از مشکلات داخلی و ربا خوری حکومت میباشد. لذا حتی اگر نظام سعی نموده که به معضلات و مسائل اقتصادی و حقوقی در کشور پایان دهد و حتی اگر در این موارد نیز نتایجی را بدست آورد، دیگر توان جلوگیری از فروپاشی ساختار درونی دولت را نخواهد داشت. چرا که این معضلات ریشهای گشته و در حال گسترش بوده و دیگر قابل مهار نیست. باید گفت عمق مسئله بسیار فراتر از این است که امروزه دولت ایران جهت توجیه و مشروع نمودن برخوردهایشان در فکر خروج از آن باشد. ضرب المثل” ماهی همیشه از سر گندیده خواهد شد” همخوان با وضعیت کنونی داخلی دولت ایران است. برهمین مبنا تنزل موقعیت سیاسی و اقتصادی دولت ایران هم در داخل و هم خارج به ورطهی فروپاشی نتایج به حاصل آمدهی سیاستهای ایران میباشد. هم اکنون بحران موجود در جامعهی ایران و همچنین در سیاستهای خارجی بسیار تعمیق یافته و کنترل آن نیز از دست خارج شده است. با تعمیق بحرانها پیداست راه حل یک طرفه ارائه و اعمال میگردد، آن نیز صدای معترض خلقهای ایران در خیابانهاست”.
زیلان تانیا ریاست مشترک کودار در آخر نیز از سال ۹۸ و راههای ایجاد تغییر و تحولات دموکراتیک در جامعهی ایران گفت” خلقهای ایران در طول سالهای اخیر تغییر و تحولات بسیار بزرگی را در خود ایجاد کردهاند، اما این گامها جهت رسیدن به پیروزی و ماندگاری دستآوردها کافی نیست. در همین راستا باید تجارب گذشته را شالوده کار خویش قرار دهیم. نخست باید جامعهی ایران در راستای برقراری نظامی نوین از اتحاد و همفکری منسجمی برخوردار باشد. همچنین خود را سازماندهی نموده و سازماندهیشده عمل نماید. نیرو و توان خود را از سطح سازماندهی خویش بگیرد. دوم باید مرزهای چیدهشدهی سیستم دولت ـ ملت همچون جنسیتگرایی، ملیگرایی، علمگرایی و دینگرایی افراطی را در اذهان درنوردند. جبههی مشترک مبارزه را مستحکمتر و هموار نماید. بدین شیوه میتوان از مرزها گذار نمود. آزادی خلق کورد بدون آزادی سایر خلقهای ایران و هم چنین آزادی خلقهای ایران بدون آزادی خلق کورد میسر نخواهد شد. در این راستا باید از اعتراضات در هر گوشه و کناری که در کشور صورت میگیرد؛ صیانت به عمل آید. نباید اجازه داد دولت تا حد نابودی به ملتی یا نیروی پویای جامعه هجوم برد. همچنین در کشوری که زنانش هر روز مورد اعمالی نظیر؛ تحقیر، تجاوز، زندان، اعدام، اسیدپاشی، خشونت، قتلهای ناموسی و ترور شخصیتی قرار میگیرند، نمیتوان از آزادیخواهی دم زد. جهت رهایی از این نظام باید آزادی زن را محور مبارزات در راه رسیدن به آزادی قرار داد. در این راستا صیانت از زنان مبارز ایرانی نظیر؛ زینب جلالیان، نسرین ستوده، گلرخ ایرایی، سپیده قلیان، آتنا دائمی و… از وظایف هر انسان آزادیخواه میباشد. باید مبارزهی خیابانها را ارتقاء داد تا بدین شیوه ایرانی دمکراتیک را در سال 1398 ایجاد و تحقق بخشیم”.
منبع< سایت کۆدار