Khaled Rasulpur(خالد رسول پور)
جنون اردوغانی و اوج نژادپرستی در ترکیه
۱
این روزها «ترکیه» دارد دست کم سه کشور (سوریه، عراق، لیبی) را بمباران می‌کند و به آن‌ها سرباز و مزدور می‌فرستد. اردوغان عزمش را جزم کرده که جنبش مسلحانه و غیرمسلحانه‌ی «کرد»ها را در همه‌ی منطقه نابود کند. در خود ترکیه، حزب قانونی کردها ( ه/د/پ) که در پارلمان نماینده دارد و ده‌ها شهرداری را در دست داشت زیر سخت‌ترین سرکوب‌ها قرار دارد.
۲
کشوری که در حال حاضر نام «ترکیه» را یدک می‌کشد بخشی از امپراتوری سابق «عثمانی» است که بیش از شش قرن بر سرزمین‌های وسیع خاورمیانه حکومت می‌کرد. تا قبل از هجوم ترکها، تمامی این منطقه بخشی از «امپراتوری روم شرقی» (بیزانس) بود که با مرکزیت شهر «کُنستانتینوپل» تحت حاکمیت مسیحت ارتودوکس و جمعیت مسیحی (از جمله «ارمنی») قرار داشت. هزار سال پیش، امپراتوری روم شرقی در مقابل هجوم ترکها شکست خورد و پس از آن، کم‌‌کم بافت جمعیتی و قومی منطقه تغییر یافت تا جایی که پس از چند قرن و با اشغال پایتخت مسیحیت ارتودوکس به دست «سلطان محمد فاتح»، جمعیت ترک کاملاً غالب گردید. نام «کنستانتینوپل» (که تلفظ‌ش چندان آسان نبود) نخست به «قسطنطنیه» و بعدتر به «ایستانبول» استحاله پیدا کرد. تمامی ِ نام‌های مسیحی و ارمنی و کردی منطقه به کلمات مشابه ترکی مسخ گردید. مثلا «آناتولی» را (که ارمنی و ارتودوکسیک بود) به «آنا دولی» ( در زبان ترکی به معنای درّه‌ی مادر) و رشته‌کوه «آرارات» را به «آغری داغ» و «آمد» را به «دیار بکر» برگرداندند تا همه‌ی آن سرزمین را از ازل تا ابد ملک ِ طلق «ترک» دانسته باشند.
۳
تاریخ صد سل اخیر ترکیه، تاریخ کشتار و قتل عام قومیّت‌ها و ملیّت‌هاست. پس از پایان جنگ جهانی نخست، حکومت آتاترک، نام «عثمانی» را ابطال کرد و به جای آن «ترکیه» گذاشت. قانون اساسی ترکیه هرگونه قومیت و ملیت و زبان غیر ترک در داخل ترکیه را نه تنها ممنوع بلکه مطلقاً انکار می‌کند. در همان چند سطر نخست قانون اساسی ترکیه، بارها از اصطلاحاتی چون «وطن ترک»، «دولت رفیع‌‌الشان ترک»، «ملت ترک»، «منافع ملی ترک»، «موجودیت ترک»، «ارزش‌های تاریخی و معنوی ملت ترک»، «انقلاب آتا ترک»، «شهروند ترک»، «اتباع ترک»، «فرزندان ترک» و… استفاده می‌شود تا جایی که با اطمینان می‌توان گفت که چنین نژادپرستی ِ بیمارگونه‌ای در تمام قوانین اساسی جهان بی‌نظیر است. از همان نخستین روزهای جنگ جهانی، ملت‌های ارمنی و کرد قتل عام شدند. تها در عرض سی سال نخست حکومت نوین ترکیه، پنج قیام بزرگ کردها تا مرز مرگ و کشتار جمعی سرکوب گردیدند. در دهه‌های هفتاد و هشتاد قرن گذشته حتّا سخن گفتن از وجود زبان «کردی» و سخن گفتن به زبان «کردی» جرم محسوب می‌شد.
۴
چنان خشونت و ارعاب هولناکی، منتهی به ظهور بزرگترین و منسجم‌ترین تشکّل مسلحانه‌ی چریکی در تاریخ منطقه گردید. «حزب کارگران کردستان» (پ/ک/ک) حاصل ِ بیش از نیم قرن سرکوب و کشتار مطلق کردها بود. در نتیجه‌ی جنگ هولناک «پ/ک/ک» و رژیم ترک، بیش از شصت هزار انسان کشته‌شدند. در سال‌های اخیر و بخصوص پس از آگاهی از عدم امکان نابودی «پ/ک/ک»، امتیازاتی از سر ناچاری به کردها داده شد. از جمله آزادی امکان سخن گفتن به کردی، تاسیس شبکه‌‌های رادیویی و تلویزیونی کردی (که البته مدام در حال منحل‌‌شدن هستند)، اجازه‌ی تاسیس حزب کردی قانونی ( که البته در این یک دهه بیش از پنج بار آن احزاب منحل و به جایش احزاب دیگر اما محدودتر تاسیس شد) و…
دولت اردوغان ادعای مذاکره با «پ/ک/ک» را داشت اما مذاکرات او با «پ/ک/ک» به بن بست رسید چرا که راضی نبود هیچ امتیازی (حتّا به رسمیت شناختن قانونی «وجود کردها» در ترکیه) بدهد. بنا بر این، پس از چند ماه، جنگ دوباره اوج گرفت.
۵
پس از شبه کودتای مشکوک سال ۲۰۱۶، اردوغان به تصفیه و دستگیری هزاران افسر و درجه‌دار ارتش پرداخت و همه‌ی مخالفان خود را سرکوب کرد. نظام لائیک ترکیه تضعیف و در برخی موارد به تدریج تعطیل گردید. اسلام‌گرایی اخوان‌المسلمینی در اتحاد با اسلام تکفیری و نژادپرستی قومی حاکم ، تا جایی که حتا متحدان میانه‌روتر ِ اردوغان نیز تصفیه گردیدند. پارلمان و نخست وزیری از قدرت خلع و همه‌ی قدرت در دستان رئیس جمهور ابدی (اردوغان) متمرکز شد. نظام جمهوریت لائیک ترکیه به سرعت دارد به یک حکومت اسلامی سنّی تبدیل می‌شود که تحت ایدئولوژی ارتجاعی مذهبی می‌خواهد نژادپرستی قومی را بر خود ترکیه و مناطق کردنشین کشورهای عراق و سوریه و حتا ایران! حاکم گرداند.
۶
حالا اردوغان شمشیر را از رو بسته و عزم کرده تا نابودی کامل هر چه حاکمیت و موجودیت سیاسی کردی است از پای ننشیند. هارت و پورت‌های او، شب و روز از همه‌ی رسانه‌های ترک در حال پخش شدن است. اردوغان امّا همچون هر دیکتاتوری که به تدریج خرفت می‌شود و پیوندهایش را با واقعیّت از دست می‌دهد، سرنوشتی جز سقوط و ایجاد فاجعه‌ی ملّی و منطقه‌ای ندارد. واقعیّت آن که بازی سیاست و اقتصاد قدرتهای جهانی دگرگون شده و ترکیه دیگر آن نقش اساسی را در «معادلات جنگ سردی» ندارد. ترکیه به رهبری اردوغان در دام توطئه‌ی عظیم قدرتهای امپریالیستی افتاده و هر روز بیش‌تر از پیش به قعر هاویه فرو می‌رود. در بازی نوین، کردها نیز یک پای معامله هستند و «کُردفوبیا»ی جنون‌‌آمیز اردوغانی که مضحک‌ترین نمود آن، کشیدن هزاران کیلومتر دیوار بتنی ِ «یک‌طرفه»! دور مناطق کردنشین عراق و سوریه و ایران است تا چند سال آینده به فروپاشی ترکیه و جنگ داخلی عظیم قومی منتهی خواهد شد.
۷
ترکیه هیچ راه حل منطقی و انسانی جز به رسمیت‌شناختن تکثر، تنوع و اعطای کلیه‌ی حقوق قومی و زبانی داخلی ندارد. کردستان ترکیه سرمین وسیعی است با بیش از بیست و پنج ملیون جمعیت و ثروتهای عظیم طبیعی که تنها دو قلمش، دو رودخانه‌ی زندگی بخش خاورمیانه‌ای «دجله» و «فرات» هستند. کردهای ترکیه بیش از یک چهارم جمیعت کشور را تشکیل می‌دهند و همانطور که در صد سال اخیر نشان داده‌اند تا پای جان بر سر احقاق حقوق خویش ایستاده‌اند. اردوغان و نظام ایدئولوژیک مرتجع مذهبی و قومی‌اش، بزرگترین تهدید تاریخ نوین ترکیه برای تمامیت ارضی و دموکراسی نیم‌بند ِ آتاترکی آن هستند.
۸
جز برادری – خواهری و برابری ِ ملت‌های ترک و کرد و عرب، هیچ سرنوشت دیگری نمی‌تواند به صلح و آزادی و پیشرفت منطقه منجر گردد.
منبع: فیسبوک آقای رسولپور
