پنجمین کنگرهی حزب حیات آزاد کوردستان PJAK، با پیام کنگرهی پنجم تحت عنوانِ «با تکوین حزبی و پیشاهنگی خلقی به سوی انقلاب دموکراتیک شرق کوردستان و ایران»، با مشارکت اعضای منتخب کنگرهی پنجم در روزهای پانزدهم و شانزدهم اکتبر برابر با بیست و چهار و بیست و پنجم مهرماه سال جاری برگزار گردید. این کنگره ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی تمامی رفقای شهید به ویژه شهیدان گرانقدر«بریوان و کمال» برگزاری کنگرهی پنجم پژاک را به رهبر آپو، ملت مبارز شرق کوردستان و ایران و نیز تمامی رفقای حزب تبریک می‌گوید.
پنجمین کنگرهی پژاک در شرایطی برگزار گردید که وضعیت سیاسی در خاورمیانه و توازنات سیاسی منطقه‌ای وارد مرحله‌ای نوینی گردیده که این خود اتخاذ سیاست استراتژیک نوینی را بیش از پیش ضروری می‌گرداند. بحران و کائوس منطقه‌ای که در آستانه‌ی شدیدترین حالت خویش قرار دارد، به همین میزان نیز برخوردار از راهکار برون‌رفت از آن نیز هست. جنگ جهانی سوم در منطقه با تمامی ابعاد جهانی آن و با ورود نیروهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای هم‌اینک در کانون این بحران یعنی سوریه به اوج خود رسیده‌است. هر یک از نیروهای متخاصم در این جنگ از سویی خواهان تثبیت موقعیت خویش بوده و از سوی دیگر هر یک از آنان نیز خود بخشی از ماهیت بحران به شمار می‌آیند. نقش هر یک از نیروهای منطقه‌ای و به ویژه دولت‌ـ ملت‌های ایران و ترکیه در وضعیت موجود، تعمیق بحران و نیز سهم‌خواهی ناشی از فرسایش نیروهای دموکراتیک بوده که همانا تضعیف ملت‌های درون این جغرافیای بحران‌زده را با خود به همراه خواهد داشت. در این میان کوردستان به عنوان خاستگاه و بستر توانمندی تحول دموکراتیک در منطقه، هم دارای بیشترین زمینه جهت پیشاهنگی مرحله و توسعه‌ی دموکراتیک به شمار آمده و هم در معرض بیشترین آسیب از سیاستهای موجود این دو کشور قرار دارد. ایران و ترکیه علیرغم رقابت منطقه‌ای که دارای ریشه‌های تاریخی و ایدئولوژیک می‌باشد و به رغم اختلافات شدید سیاسی، در موضوع کوردها دارای نقاط اشتراک بوده و هم‌گرایی در سیاست کورد‌ستیزی، شراکت منطقه‌ای آنان را بیش از پیش گسترش می‌بخشد. اما سیاست نظام جهانی جهت تحقق اهداف استراتژیک در طرح‌واره‌ی خاورمیانه‌ی نوین و مرز‌بندی‌های سیاسی جدید، ایران و ترکیه را نیز شامل گشته؛ بدیهی‌ست که خود این کشورها نقطه‌ی هدف به شمار آمده که احتمال رهایی از دامنه‌ی بحران خاورمیانه برای آنها احتمالی بسیار ضعیف است. این امر به ویژه در مورد جمهوری‌اسلامی ایران مصداقیت و قرابت بیشتری دارد. در این شرایط گزینه‌های پیش‌روی ایران گزینه‌هایی محدود بوده که این کشور را ناگزیر به انتخابی می‌نماید که بتواند در توازنات جهانی و منطقه‌ای همچنان حضور موثر داشته باشد. ایران می‌بایست یا تسلیم سیاستهای نظام جهانی به ویژه در موضوع بحران خاورمیانه گشته و خود به طور کامل در نظام جهانی مستحیل گردد یا به مقابله با آن بپردازد. در وضعیت موجود نیز امکان مقابله‌ای پایدار برای ایران وجود نداشته و با توجه به عمق بحران‌های داخلی و نیز تضعیف در عمق‌های استراتژیک منطقه‌ای، بدون شک این کشور را به سوی زوال و احتضار سیاسی بیشتری سوق خواهدداد. به نظر می‌رسد که ایران از مناسب‌ترین گزینه که همانا گشایش و تحول دموکراتیک است، همچنان خود را برحذر می‌دارد. گزینه‌ای که می‌تواند ایران را به نیروی موثر منطقه‌ای بدل نماید. اما سیاستهای این دولت تاکنون هراس از مطالبات دموکراتیک خلق‌ها و نیروهای اجتماعی‌ست که همین امر بر دامنه‌ی بحران‌های داخلی می‌افزاید. اگر چه ایران در توازنات منطقه‌ای و هم در اتخاذ راهکاری مناسب برای چاره‌یابی مسائل داخلی، بسیار خود‌محورانه می‌نمایاند، اما در بازی سیاسی خاورمیانه و در کائوس ایرانیِ خویش، بحران‌محور بوده که این رویکرد، تسریع در بازنده‌شدن خویش را مسجل می‌گرداند.
در وضعیت موجود سیاسی برگزاری کنگرهی پنجم حزب، خود نمودِ خوانش راستین و استراتژیک از بحران منطقه‌ای و جهانی‌ست. تعیین خطوط سیاسی و دور‌نگری سیاسی در شرق کوردستان و ایران، محور اصلی کنگرهی پنجم بوده که پس از ارزیابی‌ها و گفتگوهای مفصل در کنگره، تصمیمات مهمی به شرح مفاد قطعنامه‌ی پایانی از سوی اعضای کنگرهی پنجم به تصویب رسید که به عنوان سیاست استراتژیک پژاک به شرح ذیل می‌آید.
مفاد قطعنامه‌ی پایانی پنجمین کنگرهی حزب حیات آزاد کوردستان ـ پژاک
آزادی رهبر آپو که نمود راستین آزادی‌خواهی ملت‌های تحت ستم خاورمیانه و به ویژه ملت کورد به شمار می‌آید، به عنوان محور و رسالت مبارزهی آزادی‌خواهی جهت برقراری آشتی و تحقق دموکراسی در منطقه، اولویت تمامی ابعاد مبارزاتی پژاک به شمار آمده که در این راستا گسترش، نشر و نهادینه‌نمودن افکار و اندیشه‌های عبدالله اوجالان در شرق کوردستان و ایران از اهم مبارزات سیاسی و ایدئولوژیک پژاک می‌باشد.
پژاک تمامی ابعاد مبارزاتی خویش را در چارچوبه‌ی اندیشه و عمل انقلابی «خط سوم» محوریت بخشیده و به عنوان اولویت اهداف استراتژیک خود توسعه و تحقق می‌بخشد. بر این مبنا نه به بخشی از سیاستهای نظام جهانی مبدل گشته و نه در راستای اهداف دولت‌ـ ملت‌های منطقه‌ای عمل می‌نماید. خط سوم، خط‌مشی مبارزه برای تحقق برساخت ملت‌دموکراتیک بر اساس پارادایم جامعه‌ی اخلاقی‌ـ سیاسی در ایران و شرق کوردستان است.
پژاک خود را در چارچوبه‌ی تعریفِ «حزبی صرفا کوردستانی» محدود ننموده و بر مبنای سیاست دموکراتیک، اتحاد و هم‌پیمانی با دیگر نیروها و خلق‌های ایران اعم از فارس، آذری، عرب، بلوچ، مازنی و . . . را به عنوان اولویت برنامههای سیاسی جهت دموکراتیزه‌نمودن ایران به شمار می‌آورد. بر مبنای این خوانش که انقلاب اجتماعی در ایران بدون هم‌گرایی و هم‌پیمانی با نیروهای تحول‌خواه و دموکراتیک میسر نخواهد بود، پژاک خود را ملتزم به تلاش و مبارزه‌ای نوین برای همبستگی تمامی این نیروها تحت عنوان ایجاد «جبهه‌ی دموکراتیک خلق‌های ایران» می‌داند.
در راستای تحقق دموکراتیزه‌نمودن ایران، کوردستان که به عنوان قلب تپنده‌ی تحول‌خواهی و خاستگاه کنش سیاسی در ایران به شمار می‌رود، هم‌اکنون مهیاترین بستر جهت هم‌گرایی و هم‌پیمانی نیروهای سیاسی و اجتماعی کوردستانی‌ست. بر این مبنا پژاک تمامی نیروهای سیاسی و اجتماعی شرق کوردستان را به ایجاد «جبهه‌ی دموکراتیک نیروهای شرق کوردستان» فرا‌خوانده و جهت تحقق این امر پژاک خود را به تلاش وافر و مهیا‌نمودن این مهم، ملزم می‌داند.
پژاک تحقق خود‌مدیریتی سیاسی‌ـ اجتماعی دموکراتیک در شرق کوردستان را همچون حداقلی‌ترین مطالبه‌ی خلق کورد در شرق کوردستان بر‌می‌شمارد. تحقق این امر نیازمند تغییر در خرد و نگرش سیاسی ساختار جمهوری اسلامی و اقدام عملی‌ست که می‌بایست مسئله‌ی کورد و دیگر خلق‌های ایران را پذیرفته و به عنوان هویتی سیاسی‌ـ اجتماعی به رسمیت بشناسد. بدیهی‌ست در غیر این صورت پژاک پیشبرد و تحقق این مسئله را به صورت یک‌جانبه و در تمامی ابعاد مبارزاتی، بکارگیری حق دفاع مشروع، اعم از مبارزهی سیاسی و اجتماعی و … را، حق مسلم خلق دانسته و در راستای تحقق آن، مبارزات خویش را گسترش می‌بخشد.
تحقق آزادی زن در جامعه از اصول و مبانی ایدئولوژیک پژاک است که پیشاهنگی مبارزه برای تحقق این امر نیز در ابعاد مختلف مبارزاتی نمود عملی یافته است. در این راستا در ساختار حزبی پژاک نیز این امر تحقق یافته که می‌توان پژاک را نخستین حزب ایران و شرق کوردستان دانست که در آن مشارکت یکسان و برابر زنان و مردان در تمام سطوح مدیریتی عملی گشته است. در کنگرهی پنجم حزب مشارکت یکسان و برابر زن و مرد در تمامی ابعاد و سطوح، مورد تصویب قرار گرفت و عملی گردید.
پیشبرد مبارزه و فعالیت موثر در مقابل سیاستهای نسل‌کشی اعم از نسل‌کشی‌های سیاسی فرهنگی، اجتماعی که نمود بارز آن در سیاستهای اعدام، زندان، ترویج ضدفرهنگ‌های بسیج، گسترش اعتیاد و ناهنجاری‌های اجتماعی، گسترش فحشا، مشروعیت‌بخشی به سیاست مزدورسازی، زن‌ستیزی و سیاستهای بیواقتدار در ایران و شرق کورستان، با هدف مقابله با روح‌آزادی‌خواهی و خرد‌ورزی نیروهای اجتماعی از سوی جمهوری اسلامی به شنیع‌ترین متدها صورت می‌گیرد؛ پژاک مبارزه‌ای همه‌جانبه را در برنامه‌ی استراتژیک خود به تصویب رسانیده که اولویت سیاست نوین پژاک در شرق کوردستان به شمار می‌آید.
مشارکت سیاسی و فعالیت‌های مدنی کنش‌گران و روشنفکران جامعه که همواره با سیاستهای ضد‌بشری جمهوری اسلامی مواجه می‌گردد و زندانی‌نمودن سیاسیون جامعه که می‌توان آن را نمود عینی نسل‌کشی سیاسی نامید، در کنگرهی پنجم حزب مورد ارزیابی قرارگرفت؛ در این خصوص پژاک آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی را همچون عرصه‌ی مبارزهی سیاسی خویش قلمداد نموده و مقاومت زندانیان سیاسی در راستای مبارزهی دموکراتیک و احقاق حقوق و آزادی خلق‌ها را ارج می‌نهد. آزادی زندانیان سیاسی نیز از جمله موارد غیر‌قابل اجتناب در راستای گشایش دموکراتیک در ایران به شمار می‌آید.
شاخه‌ی زنان و جوانان حزب، تمامی فعالیت‌های دو‌سالانه‌ی خود و نیز ساختار‌بندی نوین خود در پژاک را مورد ارزیابی قرار داده و در ساختار نوین به عملی‌نمودن تمامی برنامههای حزب و اهتمام در راستای سازماندهی انقلاب سیاسی‌ـ اجتماعی در شرق کوردستان و ایران، مبارزات خویش را بیش از پیش عمق بخشیده و گسترش می‌دهد.
تمامی اعضای کنگره و کادرهای پژاک ضمن ابراز خود‌انتقادی نسبت به تمامی کاستی‌های موجود در دو سال گذشته، خود را موظف به عملی نمودن سیاست‌ها و مصوبات کنگرهی پنجم دانسته؛ همچنین تغییر مدیریتی و ساختاری پژاک نیز مورد ارزیابی اعضای کنگره قرار گرفت و در این راسـتا رفقا «سیامند معینی» و «زیلان وژین» به عنوان روسای مشترک حزب در انتخابات مجمع عمومی کنگره برگزیده شدند. برنامه و اساسنامه‌ی کنگرهی چهارم مورد بازبینی قرار گرفت و برنامه و اساسنامه‌ی کنگرهی پنجم حزب با لحاظ تغییرات، مورد تصویب اعضای کنگره قرار گرفت.
سوم آبان‌ماه 1395 شمسی برابر با بیست‌وچهارم اکتبر سال 2016 میلادی
حزب حیات آزاد کوردستان ـ PJAK
